First WIBL Champion

Pagkatapos ng apat na buwang panood, pagcheer, pagsigaw, pagdayo sa kung saan-saang lugar, pag-"coach" sa WIN-Manila Basketball Team, finally, nakuha rin namin yung title na "First WIBL Champion."

WIN-Manila - First WIBL Champion

First time na ginanap ang WORD International Basketball League para sa WIN churches bilang paggamit ng larong basketball sa pag-eeveangelize. Nung elims round, iba-iba yung venue - Makati, Manila, Mandaluyong at Alabang - na pinagdausan ng game, tapos every half time, magshare ng testimony yung mga players ng work ni God sa buhay nila.

Masaya sobra. Kahit hindi ako player, at kahit na hindi ko alam talaga yung rules ng laro, nanood ako ng halos lahat ng game. Isa lang ang absent ko kasi may importante talaga na kailangan tapusin. Ako daw ang head cheer leader, kasi ako pinakamalakas magcheer. Sabi nga ng mga players, sa cheer ko lang sila ginaganaghan maglaro eh. Pag sinasabi ko na hindi ako manonood, dami nalulungkot. Kaya nanood na lang ako, para ganahan naman sila maglaro.

pagandahan na lang.. :)

Kalaban namin WIN-Alabang. Mahigpit talaga yung laban, as in dikit lang. Puro sablay pa mga free throw ng WIN-Manila. Pero dahil na rin siguro sa kagustuhang manalo, binigay talaga nila yung best nila. Tsaka ang lalaki ng katawan ng WIN-Manila compared sa Alabang.

At ang MVP, si Peers. Grabe rin naman talaga binigay ni Peers para sa team. Daming beses na naaksidente sya. Andyang masugatan dahil nakalmot, magcramps, madaganan, at yung pinakahuli eh, mawalan ng tatlong ngipin. Tsaka hataw talaga sa points, inspired kasi.

june, dang, MVPeers, ja

Super saya ko nung naging champion kami. As in lahat masaya. Tsaka kahit yung ibang WIN churches and Pastor, sinabi na kami yung mananalo eh. Na-claim na kaagad yung victory.

WIN-Manila and WIN-Alabang: Friends? :)

Kaya sa mga players ng WIN-Manila : 00-Coach/Kuya Ronald, 03-Hezek, 07-Kuya Seph, 10-Joseph, 11-Peers, 12-Kuya Ricky, 13-Kuya Topey, 14-Kuya Paul, 15-Mayor, 24-Julius, 28-Bro Ed, 31- Bro Gilbert, 45-Alfie, 49-Bro Max, 77-Bro Pol, 99-Bro Elmer, congrats sa inyo.

At kina Julius, Kuya Topey, Peers at Mayor, congrats kasi kayo ang highest pointer sa team.

~~~~
more pics here...

Medical Mission

Last Sept 23, birthday ni Kuya, sumama kami sa Medical Mission sa Cabuyao. Dun na nakatira yung mga batang dati namin tinuturuan sa Metro. First time ko sumama, at ang alam ko lang talaga magpipicture ako nung mga nangyayari dahil yun naman talaga gawain ko bilang head ng Media Ministry.

4:30 am ang call time. 3am pa lang gising na ako, at 4am asa church na kami ni kuya. Umalis kami ng 5:30 sa church, dumating kami ng 8am sa Cabuyao. Nag set up at nag praise and worship. After dumating nung mga doctor - koreano silang lahat - nag-assist muna ako sa pagpapapila nung mga patients. Ayun, acupuncture, yung way ng paggagamot nila. Yung tutusukin ka, yung parang napapanood ko dati sa My Girl at sa ibang Korean Telenovelas. At dahil hindi nakakaintindi ng Tagalog yung mga doctor, at di naman makapag-english yung mga patient, naging intrerpreter tuloy ako. Madali lang naman magtranslate eh, ang di ko lang talaga kinaya eh nung tinutusok na nila yung mga pasyente. Naiiyak ako eh. Iyak pa ng iyak yung mga bata. Tapos yung mga pigsa, tinutusok nila, andaming dugong lumalabas. Takot pa naman ako dun, kaya nga hindi ako nagdoctor dahil ayoko ng mga ganun. May time pa na lumabas ako kasi hindi na kinaya ng powers ko.

the youngest doctors (ka-age ko lang ata eh)

Pero ok naman lahat. Nakakabless yung mga koreano kasi nagserve sila sa mga tao kahit na hindi nila kalahi. Tsaka masarap talaga yung feeling na makatulong ka. Kahit na maliit lang talaga yung naging part ko dun, naramdaman ko naman na may naitulong ako.

Mabait talaga si God. Tsaka sya pa rin talaga yung greatest physician.

sabi ng katabi kong doctor, i look like a korean daw... :)

syempre, dapat may souvenir pic kami

more pictures dito. enjoy... pagpasensyahan nyo na lang kung marami akong kuha jan na candid... :)

Umuwi kaming masaya. Pagod pero fulfilled naman. Diretso pa ko sa pagtuturo sa mga bata sa Pandacan. Tapos sa church pa para sa weekly word. By 9pm, lobat na talaga ako, pero ayos lang, si God pa rin talaga ang nagsustain ng strength.

"When God increases our blessings, it is not meant to be our reward, it's a call to do greater things as worthy tenants of His vineyard"

Praise God kasi napromote ako. Konti lang yung nadagdag sa sweldo at malaki yung dagdag na tax, pero thankful pa rin ako. May naisip na rin ako kung sino yung i-bless ko sa ibibigay ni God. Ang faithful talaga ni God, kasi compared sa sweldo ng mga friends ko, mababa talaga yung sa akin, pero hindi naman nagkukulang eh.

This October, Science Research Specialist II na ako. :)

Happy Birthday Bunso

Para sa pinaka-kamukha ko daw na kapatid,

Maligayang Kaarawan Peter!
Pakabait ka na at mag-aral ng mabuti.

~~~~~~

Marami rin syang naging bisita at kahit na wala si Mama, naging masaya naman daw yung birthday nya. Pumunta yung mga classmates niya after ng class nila. Nung gabi naman, dumalaw sina Ptr. Abel, Mommy Nitz at Bro. Max. Dumating din si Julius. Ang handa ni Peter para sa 15th birthday niya ay: spaghetti, chicken, mister donuts (bigay ni Ptr Abel), puto (c/o Mommy Nitz), dalawang ice cream (from Dash and Julius) at cake(galing sa kin).

Mabait daw Ako...

Lately, andaming nagsasabi na mabait daw ako. Para ngang gusto ko ng maniwala sa sinasabi nila. Baka nga, mabait talaga ako, di ko lang alam. Pwede kaya yun? :)

One Year na Pala...

One year na pala simula ng ma-stroke si Papa. Mild stroke lang naman pero mabigat na yun para sa akin. Marami na rin ang nagbago. Hindi na siya umiinom tulad ng dati tsaka mas naging conscious na siya sa kinakain niya. Hindi na rin ako nasusuka kapag pumupunta ng ospital kasi halos one week rin kami nag-stay dun last year. Dun na nga nagcelebrate ng birthday si Peter at si Kuya. Mas pinahahalagan na namin ngayon ang pamilya, mas lagi ko ng pinagdadasal si Papa.

One year na pala. At salamat sa Diyos kasi ok na sya. Naiintindihan na namin yung salita nya, kahit na tabingi na yung bibig nya. Salamat kasi binigyan pa kami ng Diyos ng pagkakataon na makasama sya ng one year, at alam ko na marami pang susunod na taon. Ang bilis talaga ng panahon, one year na pala.

Paalam, Lolo Ben...

Last night, James called. Just talked for a few minutes and told me that someone is crying buckets of tears. I started to cry when he hung up. I felt so sad coz I cannot do anything to comfort someone i loved. Ang hirap, kasi parang gusto ko na ako na lang yung makaramdam ng lahat ng sakit, na ako na lang yung iiyak. Tapos, ngayon, wala pa ako dun sa tabi nya, ni hindi nga niya alam na umiiyak ako dahil umiiyak siya. Sana talaga sumama ako sa Tayabas nung nagpunta sina Mama. Ang tanging naging comfort na lang sa akin, when James promised that he'll take care of his cousin.

To Benj, James, Tita Sharon and Sis Cristy, I know the feeling of losing someone you loved, and I hoped that I helped even in this small way.

When tomorrow starts without me,
and I’m not there to see.
If the sun should rise and find your eyes,
all filled with tears for me;
I wish so much you wouldn’t cry,
the way you did today,
While thinking of the many things we didn’t get to say,
I know how much you love me, As much as I love you.
And each time that you think of me,
I know you’ll miss me too;
But when tomorrow starts without me,
Please try to understand.
That an angel came and called my name
and took me by the hand,
and said my place was ready In Heaven far above,
and that I’d have to leave behind,
All those things I dearly love.

But as I turned to walk away,
A tear fell from my eye,
I had so much to live for, So much yet to do,
It seemed almost impossible, that I was leaving you.
I thought of all the yesterdays,
the good ones and the bad,
I thought of all the love we shared,
And all the fun we had.
If I could relive yesterday, Just even for a while,
I’d say good-bye and kiss you,
and maybe see you smile.
But then I fully realized, that that could never be,
For emptiness and memories,
Would take the place of me.

And when I thought of Worldly things,
I might miss come tomorrow,
I thought of you, and when I did,
My heart was filled with sorrow.
But when I walked through Heaven’s gates,
I felt so much at home.
When God looked down and smiled at me,
From his great golden throne,
He said, “This is eternity, and all I’ve promised you.
Today your life on Earth is past, But here it starts anew.
I promise no tomorrow,
But today will always last,
and since each day’s the same day,
There’s no longing for the past.
But you have been so faithful,
So trusting and so true,
Though there were times you did some things,
you know you shouldn’t do.
But you have been forgiven,
And now at last you’re free,
So won’t you take my hand,
And share My life with Me?”
So when tomorrow starts without me,
Don’t think we’re far apart,
for every time you think of me,
…I’m right here in your Heart…

Be strong... Have faith...

Sana andyan ako ngayon...

-------
Paalam po, Lolo Ben...

Food Stuffing

This week, halos lagi akong sa labas kumakain. Iba-iba kinainan ko iba-iba rin kasama.

Tuesday:

Lunch: Juggies. Located sya sa Xanland Place along Katipunan Ave. The food was okay, tsaka mura kaya lang mabagal ang service. Isa lang waitress tas ang ingay ng mga tao, parang normal na canteen. Usually na kumakain dun high school ng Ateneo, at ang iingay nila. Nagsisigawan talaga. Di na kami babalik dun. Kala ko parang American Fastfood dahil nga Juggies, taken from Jughead, hindi pala. May mga posters lang ni Jughead na nakasabit sa place.

Dinner: Kenny Rogers Roasters, Glorietta. Sa wakas natuloy na yung matagal na napost pone na conversation ng isang kaibigan. Nilibre ako.


Wednesday:

Dinner: Yaahoo (di ako sure sa spelling). After ng service sa Bread of Life, punta kami nina Lea, James, Raf at Jayrald sa Metro Walk. First time ko kumain dun, first time din nina Raf at Jayrald. Tingin muna kami sa mga restaurant dun kaya lang sobrang mahal eh, kaya dun kami kumain sa laging kinakainan ni James. Mura lang tsaka masarap naman. We had lechon manok at liempo. Inabot kami ng 2:30 am dun dahil sa kwentuhan. Nakita rin pala namin si Carlo.


Thursday:

Lunch: Max's Restaurant, QC Memorial Circle. With Ely and Sir Mark. Nanlibre si Ely, halos naka-1000 kami. Daming order: half spring chicken, half spicy chicken, sinigang na hipon, lumpiang ubod. Super busog.


Friday:

Lunch: Tia Maria's Cantina, Kalayaan Avenue. With my team mates: Maam Ghea, Sir Ceej, Sir Mark, Ely at Janet. Masarap yung food, okay lang rin yung price. Kaya lang masyadong madilim tsaka kakaiba yung amoy eh. :) Masarap yung Nachos. Madami serving.

Ayan... Good luck talaga sa diet ko. Dami-dami kong kinain. Lahat na nakakapansin ng paglaki ko eh. Tsk tsk tsk...

She's all that

Proverbs 31: 10-31

10 A wife of noble character who can find?
She is worth far more than rubies.
11 Her husband has full confidence in her
and lacks nothing of value.
12 She brings him good, not harm,
all the days of her life.
13 She selects wool and flax
and works with eager hands.
14 She is like the merchant ships,
bringing her food from afar.
15 She gets up while it is still dark;
she provides food for her family
and portions for her servant girls.
16 She considers a field and buys it;
out of her earnings she plants a vineyard.
17 She sets about her work vigorously;
her arms are strong for her tasks.
18 She sees that her trading is profitable,
and her lamp does not go out at night.
19 In her hand she holds the distaff
and grasps the spindle with her fingers.
20 She opens her arms to the poor
and extends her hands to the needy.
21 When it snows, she has no fear for her household;
for all of them are clothed in scarlet.
22 She makes coverings for her bed;
she is clothed in fine linen and purple.
23 Her husband is respected at the city gate,
where he takes his seat among the elders of the land.
24 She makes linen garments and sells them,
and supplies the merchants with sashes.
25 She is clothed with strength and dignity;
she can laugh at the days to come.
26 She speaks with wisdom,
and faithful instruction is on her tongue.
27 She watches over the affairs of her household
and does not eat the bread of idleness.
28 Her children arise and call her blessed;
her husband also, and he praises her:
29 "Many women do noble things,
but you surpass them all."
30 Charm is deceptive, and beauty is fleeting;
but a woman who fears the LORD is to be praised.
31 Give her the reward she has earned,
and let her works bring her praise at the city gate.

She's all that and more.

Happy Birthday Ma! I love you.

Pray for them..

Hindi makakapasok si Mama sa Mission House today. Ngayon pa naman yung start ng two-week-in-house training nila. Paano, may sakit yung tatlo kong kapatid. Si Peter, nung Friday pa nilalagnat. May bali ata siya gawa nung basketball practice nila last Wednesday. Si B-ann at si June, kanina lang sumakit yung mga tiyan. Sabi ni Mama kanina, si June daw halos ang maputla-maputla na. Nagsuka pa kanina. Si B-ann naman nung pag-alis ko ng bahay, namimilipit na sa sakit ng tiyan. May sipon at ubo pa.

Buti na lang nangyari to, na andito pa si Mama. Di ko kasi alam gagawin ko if ever wala siya. Sana bumuti na yung pakiramdam ng mga kapatid ko.

Updates

Wednesday:

Nagchurch kami sa Bread of Life. Parang magiging weekly meeting na namin to. Masaya kasi nakikita ko ulit mga friends ko from ERG, tapos we're learning together the Word of God. After namin magchurch, nagdinner kami. Naging weekly sched na talaga yun, at every week eh may masusurprise na manlilibre. So malamang, ako na this Wednesday.

Nung andun na kami sa Snackaru, may lumapit sa amin na guy na mukha naman talagang nabugbog. Medyo natakot nga ako eh. Nanghihingi siya ng tulong. Eh dahil sa mababait kami, binigyan namin sya. Kami lang ata yung tumulong sa kaniya. Sabi niya "hindi daw siya yung tinulungan namin kundi si God." Tama naman, asa Bible naman yun. Tapos sa devotion ko eto yung binigay na verse sa akin,

LUKE 12:33

"Sell what you have and give alms; provide yourselves money bags which do not grow old, a treasure in the heavens that does not fail, where no thief approaches nor moth destroys."

Sakto lang. Tas may definition pa nga ng alms dun. Eto sabi: The Greek word translated alms in the New Testament originally meant mercy or kindness, then came to represent the kind deeds caused by mercy and kindness. So it came to mean charitable giving to the poor -- or giving motivated by love.

Saktong sakto. Galing talaga ni God.

Nagcoffee pa raw sila. Di na kami nakasama kasi nakasakay na kami sa taxi at medyo malayo na kami nung nagtext sila para yayain kami. Ayos lang. Tampo lang ng konti.

~~~~~~~~

Thursday:

Pumunta ako sa training ng Metro. First time ko pumunta na ako lang mag-isa. nagcommute lang ako mula sa office. At naligaw ako. At dahil sa mapride ako, ayokong magtanong ng direction. Buti na lang talaga malakas ang sense of direction ko.Pagdating ko un, wala pa sina Mama.

Masaya yung training. Kahit na pinagturo ako on the spot. Tsaka very helpful talaga. Next time, pag-aaralan ko na yung lesson para hindi ako gaanong mabigla pag pinagpresent ulit kami.

~~~~~~~

Friday:

Pumunta akong church para sa prayer meeting. After ng prayer meeting, nagpractice ng Metro. Nadagdagan yung part ko. Pati narrator ako na rin daw. Kulang-kulang nga lang yung mga artista kaya hindi namin natapos yung practice. At dahil malakas ang ulan, at bumabaha na sa may church, late na kami nakauwi.

Since Wednesday to Friday, almost 12 na ata ako nakakarating ng bahay.

Pag-uwi ko, andun si Ate Elaine sa bahay. Nagkwentuhan kami ng upto 4am siguro. Andami kasing dapat i-update eh. Tsaka namiss ko na talaga sya.

~~~~~~~

Saturday:

Hindi ko nasunod yung sched na ginawa ko para sa Saturday. Nagbago kasi ng plan. Instead na sa District 4 ako magturo, sinabi ni Mama na tumulong na lang daw ako sa feeding nina Bro. Boy sa District 5. Eh 8 am yung start nun. So, 6:30 pa lang gising na ako. Eto naging sched ko:

6:30 to 8:00 am: Preparation
8:00 to 10:00 am: Feeding. Masaya naman, kahit na halos lahat ng part ako na nagfacilitate. Ang galing ni Kuya Ric magkwento kahit na gabi na nya nakuha yung kwento. Tsaka, maraming bata. Ang dami ring arrozcaldo ang ipinamigay.
10:00 to 11:30: Pumunta kami kina Bro Boy. Nagbreakfast lang tsaka konting meeting. Sabi sa kin ni Bro Boy, every saturday na daw ako sumama sa kanila. So kelangan ko na palang sabihin kay Ptr JJ na di na ko makakasama sa District 4.
11:30 to 2:30pm: Sa Church. Kain tsaka prepare ng lesson for Metro sa Pandacan. Wala daw naka-assign na teacher sa Lesson 2, ako na lang daw ang magturo nun.
3:00 to 5:00pm: Metro sa Pandacan. Grabe, lahat ng lesson ako yung nagturo. Kulang ng workers eh. Buti na lang di na ko pinasayaw nung sa tambourine. Masaya naman kaya lang talagang by this time nanghihina na ko. As in nanginginig na yung laman ko. Sobrang antok na rin ako.
5:00 to 7:00pm: Gumawa ng weekly word. Nagpaphoto copy.
7:00 to 10:30 pm: Kumain. Gumawa ng powerpoint ng music. maaga natapos yung practice nila kaya naiwan ako. Umidlip sa church dahil di ko na talaga kaya ang antok at dahil ang lakas ng ulan di kami makauwi.

Kakapagod yung Saturday. Pero rewarding naman. God is faithful pa rin. Sya pa rin talaga nagsustain ng health ko.

~~~~~~

Sunday:

Guest speaker namin si Dolphy Jr. Grabe ang ginawang pagbabago ni God sa buhay niya. Nakakaiyak talaga yung testimony niya. And for the nth time napatunay ko na God really specializes in restoration.

Nagpapicture kami kasama siya. Inakbayan niya ko. Hehehe.. Pag nakuha ko yung picture kay Bro Boy, ipopost ko dito. Sayang talaga at nagempty batt yung phone ko, di ko tuloy sya nakunan. Lunch at Bro Boy's house followed. Nagkulitan ulit yung mga youth. Reminiscing yung mga nangyari dati. Grabe, ang tatanda na nga namin.

Tas nagbadminton ako with Kuya Ariel, Sis Cristy tsaka yung iba pang players ng WIN- Manila. Sinamahan lang namin si Kuya Ariel na maglevelling. Wala naman talaga akong balak maglaro, pero pinilit ako ni Bro Boy. Ang loser ko talaga. Tinambakan ako ni Hezek. Hahaha... Kelangan ko ata magpractice. Masaya.

Masaya ako this Sunday. Basta masaya. Something happened. Hahaha.. Sabi nga ni Julius, di raw matago yung happiness ko. Ah, basta masaya. Sana lang, wala tong kasunod na malungkot na mangyari...

Letting Go...

Nabasa ko lang... Gusto ko kasing magshare ng mga nabasa ko eh... Kaya baka maging ganito na lang muna yung blog ko --- ang laman eh mga bagay na hindi ko naman talaga sinulat. Eh sa wala akong talent magsulat eh, at wala rin ako sa mood...

-----

Letting Go

To Let go does not mean to stop caring...
...it means I can't do it for someone else.
To Let go is not to cut myself off...
...it is the realization I can't control another.
To Let go is not to enable...
...but to allow learning from natural consequences.
To Let go is to admit powerlessness...
...which means the outcome is not in my hands.
To Let go is not to try to change or blame another...
...it's to make the most of myself.
To Let go is not to care for, but to care about.
To Let go is not to fix, but to be supportive.
To Let go is not to judge...
...but to allow another to be a human being.
To Let go is not to be in the middle arranging all the outcomes...
...but to allow others to affect their destinies.
To Let go is not to be protective...
...it's to permit another to face reality.
To Let go is not to deny, but to accept.
To Let go is not to nag, scold, or argue...
...but instead to search out my own shortcomings and correct them.
To Let go is not to adjust everything to my desires...
...but to take each day as it comes, and cherish myself in it.
To Let go is not to criticize and regulate anybody...
...but to try to become what I dream I can be.
To Let go is not to regret the past...
...but to grow and live for the future.
To Let go is to fear less, and love more.

- Author Unknown -

Wala Lang

Kagabi sa meeting ng METRO workers sa church, andaming binigay na responsibilities sa akin. Hindi naman sa nagrereklamo ako, pero nagulat lang ako. Mukhang magiging puno na naman ang mga Saturdays ko. Ganito magiging sched ko every Saturday:

8:00 am --- dapat nakaayos na ako, nakaligo, nakapag-breakfast, at ready na para pumunta sa Sta. Mesa.
9:00 - 11:00 am --- METRO sa Sta. Mesa
11:00 - 12:00nn --- Lunch, tsaka pahinga sa church
12:00 - 2:30pm --- Gawa ng Weekly Word
3:00 - 5:00pm --- METRO sa Pandacan
5:00 - 7:00 pm --- continuation ng paggawa ng Weekly Word, Pa-photocopy
7:00 - 9:00pm --- gawa ng Power Point Presentation ng Music Team at Sermon

Halos 12 hours pala akong nasa church. Ayos lang. Pero, promise nakakapagod. Sabi ko nga, every Saturday, mas pagod pa akong umuuwi kesa pag weekdays. Para naman kay God eh, tsaka at least, may fulfillment yung mga ginagawa ko.

Kaya lang magkaiba yung lesson nung Metro sa Sta Mesa at sa Pandacan. Dalawang lesson tuloy ang dapat kong aralin. Pero ayos lang. Tapos pala, aalis ulit si Mama next week kasi papasok ulit sila sa Mission House. So, ako muna yung papalit sa kanya dun sa mga part niya sa Metro. Tsk. Tsk. Kayanin ko kaya yung ginagawa nya?

Sabi rin pala ni Sis Joyce, mag-aral na raw ako kung pano mag-life story. Ibig sabihin kelangan kong aralin yung pag-iba iba ng boses para mas maging buhay yung pagkwekwento sa mga bata. Hmmm... Pag malapit na lang yung end nung semester tsaka ako magpapa-assign dun.

Sa Saturday, start na yung Metro sa Pandacan. Pinag-tatambourine dance nila ako. Good luck naman, isang araw lang ako dati tinuruan at nakalimutan ko na nga yung mga steps. Sana makahanap sila ng papalit sa akin.

-----

Project Reporting kanina. Eh ako na lang mag-isa yung natira sa team, so malamang lang ako yung magrereport. Sabi ni Sir Jess, yung division chief namin, dapat daw mapromote na ako. Hahanapan niya daw ng paraan. Hmmmm... Wala lang, at least may nakarecognize ng effort ko.

Tapos kaninang lunch, sabi niya "kelan daw ako manlilibre"... Tinanong tuloy ako nung mga kasama ko kung na-promote daw ba ako. Wala lang, eh hindi pa naman talaga. Hindi p arin naman na-approve yung application ko para maging regular.

-----

May bago kaming pinapanood sa TV ngayon. Yung "Love Story in Harvard"... Ang cute nung last scene kagabi. Ang corny pero ang sweet...

Dustin: Mahal ba ng nasasakdal ang kanyang tagapagtanggol? Mahal mo ba ako?
Allison: Oo, mahal kita...

Hahaha.. Yucky sa kakornihan pero anu ba? Ang cute tlaga nung mga lines before that. Basta. Nakakatawa si Dustin eh. Basta.

-----
Nakatamad na mag-update. Nakakahiya nga lang sa mga bumabasa nitong blog ko kaya nag-update ako.

BER Months Na....

Nakarinig ako ng Christmas Song kanina... Start na pala ang BER Months... ibig sabihin, malapit na PASKO... yehey.... Christmas na... Kelangan ko na palang magpakabait para may matanggap na gifts sa Christmas, hehehe, joke lang....

Merry Christmas...

Next time na lang ako mag-count down... Malayo pa masyado eh...